International Association of Educators   |  ISSN: 2834-7919   |  e-ISSN: 1554-5210

Original article | International Journal of Progressive Education 2014, Vol. 10(3) 72-85

Progressive Education in Turkey: Reports of John Dewey and his Successors

Yusuf Keskin

pp. 72 - 85   |  Manu. Number: ijpe.2014.039

Published online: October 15, 2014  |   Number of Views: 80  |  Number of Download: 378


Abstract

John Dewey, the well-known figure in progressive education, visited Turkey in 1924. Through his visit, Turkey was introduced to progressive education. Although his visit was short, the reports he prepared influenced the shape of the Turkish education system. After Dewey’s visit, many foreign educators were invited to Turkey, particularly through the end of the 1950s. Among these, a large number came from the U.S. The aim of this study is to analyze the reports of American specialists who came to Turkey and conducted research on the Turkish education system from the perspective of progressive education principles. In this study, reports prepared by Dewey (1924),  Beryl  Parker (1934), the committee under the presidency of E. Walter Kemmerer (1933–1934), W. Dickerman (1951) John Rufi (1951), R. J. Maaske (1953), and M. Costat (1955) have been analyzed. Since the reports of American educators are primary information sources, published as a book by the Ministry of National Education, this study is a qualitative, historical research/historical case study. The technique of document review was used in the analysis of the reports. The research found that American educators included the principles of progressive education in their reports, and principles of progressive education cited in Dewey’s report were mentioned repeatedly in subsequent reports. We conclude that these reports were highly effective for introducing and establishing progressive  education in Turkey.

Keywords: Progressive education, progressivism, American specialists, reports of the foreign specialists, Turkish education system.


How to Cite this Article?

APA 6th edition
Keskin, Y. (2014). Progressive Education in Turkey: Reports of John Dewey and his Successors . International Journal of Progressive Education, 10(3), 72-85.

Harvard
Keskin, Y. (2014). Progressive Education in Turkey: Reports of John Dewey and his Successors . International Journal of Progressive Education, 10(3), pp. 72-85.

Chicago 16th edition
Keskin, Yusuf (2014). "Progressive Education in Turkey: Reports of John Dewey and his Successors ". International Journal of Progressive Education 10 (3):72-85.

References
  1. Akyüz, Y. (1999). Türk eğitim tarihi (başlangıçtan 1999’a) (Seventh printing). İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım. [Google Scholar]
  2. Akkutay, Ü. (1996). Milli eğitimde yabancı uzman raporları Atatürk dönemi. Ankara: Avni Akyol Kültür ve Eğitim Ümit Vakfı. [Google Scholar]
  3. Ata, B. (2000). The influence of an American educator (John Dewey) on the Turkish educational system. The Turkish Yearbook of International Relations, 119-130. [Google Scholar]
  4. Atuf, N. (1929). Pedagoji tarihi. İstanbul: Devlet Matbaası. [Google Scholar]
  5. Bakır, K. (2011). Demokratik eğitim John Dewey’in eğitim felsefesi üzerine. Ankara: Pegem Akademi. Bal, H. (1991). 1924 raporunun Türk eğitimine etkileri ve J. Dewey’nin eğitim felsefesi. İstanbul: Aydınlar Matbaası. [Google Scholar]
  6. Başgöz, İ. ve Wilson, H. E. (1968). Türkiye Cumhuriyetinde eğitim ve Atatürk. Ankara: Dost  Yayınları. [Google Scholar]
  7. Berube, M. R. & Berube, C. T. (2007). The end of the school reform. USA: Rowman & Littlefield Publishers. [Google Scholar]
  8. Binbaşıoğlu, C. (1999). Cumhuriyet Döneminde İlkokul Programları. In 75 Yılda Eğitim (pg. 145 - 170). İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları. [Google Scholar]
  9. Bowers, C. A. (1967). The ideologies of progressive education. History of Education Quarterly, 7 (4), 452-473. [Google Scholar]
  10. Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. (7th printing). Ankara: Pegem Akademi. [Google Scholar]
  11. Chakrabarti, M. (2002). Pioneers in philosophy of education. India: Concept Publishing Company. Ching, J. & Wang, S. (2007). John Dewey in China to teach and to learn. Albany: State University  of New York Press. [Google Scholar]
  12. Costat, M. (1956). Türkiye’de meslek okulları hakkında rapor. Ankara: Maarif Basımevi. [Google Scholar]
  13. Cremin, L. A. (1959). John Dewey and the progressive-education movemenet, 1915-1952. The School Review, 67 (2), 160-173. [Google Scholar]
  14. Dalton, T. C. (2002). Becoming John Dewey dilemmas of a philosopher and naturalist. USA: Indiana University Press. [Google Scholar]
  15. Davies, S. (2002). The paradox of progressive education: a frame analysis. Sociology of Education, 75 (4), 269-286. [Google Scholar]
  16. Dewey, J. (1952). Türkiye maarifi hakkında rapor (2nd printing). Ankara: MEB Yayınları. Dewey, J. (2007). Deneyim ve eğitim. (Trans. S. Akıllı). Ankara: ODTÜ Yayıncılık. [Google Scholar]
  17. Dewey, J. (2010). Okul ve toplum. (Trans. H. Avni Başman). Ankara: Pegem Akademi. Dickerman, W. (1956). Türkiye’de halk eğitimi hakkında rapor (1951). Ankara: Maarif Basımevi. [Google Scholar]
  18. Doğan, H. (1983). Mesleki ve teknik eğitim. In Cumhuriyet döneminde eğitim (pg. 357- 382). Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları. [Google Scholar]
  19. Ergün, M. (2009). Eğitim felsefesi. Ankara: Pegem Akademi. [Google Scholar]
  20. Gutek, G. L. (2006). Eğitime felsefi ve ideolojik yaklaşımlar. (Trans. Nesrin Kale). Ankara: Ütopya Yayınevi. [Google Scholar]
  21. Güngördü, K. ve Güngördü, N. (1966). Yeni ilkokul programı uygulama kılavuzu ve program geliştirme tarihçesi. İstanbul: Acar Matbaası. [Google Scholar]
  22. Keskin, Y. (2002). Türkiye’de II. Meşrutiyetten günümüze kadar uygulanmış olan sosyal bilgiler öğretim programlarının analizi ve karşılaştırılması. Unpublished Master’s Thesis, University of Marmara, Institute of Educational Sciences, İstanbul. [Google Scholar]
  23. Keskin, Y. (2011). Sosyal bilgilerin felsefi temelleri. R. Turan ve K. Ulusoy (Eds.), In Sosyal  bilgilerin temelleri (pg. 39-73). Ankara: Pegem Akademi. [Google Scholar]
  24. Keskin, Y. (2012). Cumhuriyet dönemi ortaokul tarih programlarına yönelik bir analiz: politik ve ideolojik yaklaşımların programlara yansıması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11 (40), 109-128. [Google Scholar]
  25. Kısakürek, M. A. (1982). Eğitim felsefe ilişkileri üzerine. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 15 (1), 67-75. [Google Scholar]
  26. Kirby, F. (2010). Türkiye’de köy enstitüleri (Trans. Niyazi Berkes). İstanbul: Tarihçi Kitabevi. [Google Scholar]
  27. Laçin Şimşek, C. & Şimşek, A. (2010). Türkiye’de bilim tarihi öğretimi ve sosyal bilgiler öğretmen adaylarının yeterlilikleri. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi [online], 7 (2), 169-198. [Google Scholar]
  28. Little, T. (2013). 21st century learning and progressive education: an intersection. International Journal of Progressive Education, 9 (1), 84-96. [Google Scholar]
  29. Maarif Vekâleti [MV] (1939). Amerikan heyeti raporundan: Eğitim işleri. İstanbul: Devlet Basımevi. [Google Scholar]
  30. Maaske, R. J. (1955). Türkiye’de öğretmen yetiştirme hakkında rapor. Ankara: Maarif Basımevi. [Google Scholar]
  31. Mala, N. (2011). Cumhuriyetten günümüze ilköğretim programlarının faydacı ve ilerlemeci ekole uygunluğu bakımından değerlendirilmesi. Unpublished doctoral dissertation, İnönü University, Institute of Educational Sciences, Malatya. [Google Scholar]
  32. McNichols, A. E. (1935). The principles of progressive education [online]. Unpublished master's thesis, Loyola University, Chicago. [Google Scholar]
  33. Martin, J. (2002). The education of John Dewey a biography. New York: Columbia University Press. Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma desen ve uygulama için bir rehber. (Trans. Ed. Selahattin [Google Scholar]
  34. Turan). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. [Google Scholar]
  35. Norris, D. N. (2004). The promise and failure of progressive education. USA: The Rowman & Littlefield Publishing Group. [Google Scholar]
  36. O’Grady, P. (2011). Progressive education standards: a neuroscience framework. USA-China Education Review, 4, 586-591 [Google Scholar]
  37. Özsoy, S. (2009). “Türk modernleşmesi,” demokrasi ve eğitim: Dewey perspektifinden  bir çözümleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 9 (4), 1895-1931. [Google Scholar]
  38. Parker, B. (1939). Türkiye’de ilk tahsil hakkında rapor. İstanbul: Devlet Basımevi. [Google Scholar]
  39. Puckett, M. B. & Diffily, D. (2004). Teaching young children an introduction to the early childhood profession. 2nd Edition. Canada: Thomson Delmar Learning. [Google Scholar]
  40. Punch, K. F. (2005). Sosyal araştırmalara giriş nicel ve nitel yaklaşımlar (Trans. D. Bayrak, H. B. Arslan ve Z. Akyüz). Ankara: Siyasal Kitabevi. [Google Scholar]
  41. Reese, W. J. (2001). The origins of progressive education. History of Education Quarterly, 41 (1), 1- 24. [Google Scholar]
  42. Rufi, J. J. (1956). Türkiye’de orta öğretim müşahedeler, problemler ve tavsiyeler. Ankara: Maarif Basımevi. [Google Scholar]
  43. Sakaoğlu, N. (1992). Cumhuriyet dönemi eğitim tarihi. İstanbul: İletişim Yayınları. [Google Scholar]
  44. Schugurensky, D. & Aguirre, N. (2002). 1919: The Progressive Education Association is founded. In Daniel Schugurensky (Ed.), History of Education: Selected Moments of the 20th Century [online]. Available: http://fcis.oise.utoronto.ca/~daniel_schugurensky/assignment1/1919pea.html      (date accessed). [Google Scholar]
  45. Sönmez, V. (2008). Eğitim felsefesi. (8th printing). Ankara: Anı Yayıncılık. [Google Scholar]
  46. Şahin, M. (1996). Türkiye’de öğretmen yetiştirme uygulamalarında yabancı uzmanların yeri (1923- 1960). Unpublished doctoral dissertation, Dokuz Eylül University, Institute of Ataturk's Principles and History of Turkish Revolution, İzmir. [Google Scholar]
  47. Til, W. V. (1962). Is progressive education obsolete. Saturday Review, Education Digest, 27 (9), 1-4. Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8th printing). Ankara: Seçkin Yayıncılık. [Google Scholar]