International Association of Educators   |  ISSN: 2834-7919   |  e-ISSN: 1554-5210
International Journal of Progressive Education
International Association of Educators

Original article | International Journal of Progressive Education 2021, Vol. 17(1) 513-533

Investigation of the Effect of the "Violence Reduction Psychoeducation Program" on Anger, Violence and Aggression Levels of Students

Yunus Akan

pp. 513 - 533   |  DOI: https://doi.org/10.29329/ijpe.2021.329.32   |  Manu. Number: MANU-2007-26-0001.R2

Published online: February 01, 2021  |   Number of Views: 178  |  Number of Download: 814

Save PDF

Abstract

The study aimed to examine the effect of the "Violence Reduction Psychoeducation Program (VRPP) for Students 11-18 Years Old" on the anger, violence, and aggression levels of students. "Quasi-experimental Designs with Pre-test and Post-test Control Group" were used in the study. The sample of the study consisted of 114 students studying in Selçuklar secondary school affiliated to Mersin Provincial Directorate of National Education in the 2018-2019 academic year. The program was applied to the experimental group for 8 weeks with 1 session per week and 60-70 minutes in the conference hall of the school. To test the effectiveness of the program, the "Continuous Anger and Anger Expression Style Scale," "Buss Perry Aggression Questionnaire" and "Aggression Scale" were used as measuring instruments. "Independent Sample T-Test," "Covariance Analysis" and "Two-Way Variance Analysis for Repeated Measurements" were used for data analysis. As a result of the research, it was observed that the program was effective in reducing the anger, violence, and aggression levels of the students and it was concluded that it is a valid and reliable program applicable to secondary school students in Turkey. Suggestions that such programs to prevent anger, violence, and aggression to be placed on the system of education and school curricula within the scope of preventive and developmental guidance and to be applied to students from an early age by the school psychological counselors have been made. It is thought that the program will contribute to the field of Psychological Counseling and Guidance as preventive guidance and will also be a pioneer in new studies in this field.

Keywords: Violence Reduction Program, Violence, Aggression, Anger, Adolescent Students

How to Cite this Article?

APA 6th edition
Akan, Y. (2021). Investigation of the Effect of the "Violence Reduction Psychoeducation Program" on Anger, Violence and Aggression Levels of Students . International Journal of Progressive Education, 17(1), 513-533. doi: 10.29329/ijpe.2021.329.32

Harvard
Akan, Y. (2021). Investigation of the Effect of the "Violence Reduction Psychoeducation Program" on Anger, Violence and Aggression Levels of Students . International Journal of Progressive Education, 17(1), pp. 513-533.

Chicago 16th edition
Akan, Yunus (2021). "Investigation of the Effect of the "Violence Reduction Psychoeducation Program" on Anger, Violence and Aggression Levels of Students ". International Journal of Progressive Education 17 (1):513-533. doi:10.29329/ijpe.2021.329.32.
References
  1. Akan, Y. (2018). “Şiddeti Azaltma Psikoeğitim Programı”nın (ŞAPP) eşine şiddet uygulayan erkeklerin saldırganlık, duygu yönetimi ve ilişki özyeterlik düzeylerine etkisinin incelenmesi (Doktora tezi). Mersin Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Mersin.  [Google Scholar]
  2. Akgün, S. ve Araz, A. (2010). Anlaşmazlıkları çözebiliriz çatışma çözümü eğitim programı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. [Google Scholar]
  3. Akgün, S. ve Araz, A. (2014). The effects of conflict resolution education on conflict resolution skills, social competence, and aggression in Turkish elementary school students.  Journal of Peace Education, 11(1), 30-45. [Google Scholar]
  4. Ayan, S. (2007). Aile içinde şiddete uğrayan çocukların saldırganlık eğilimleri. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 8(3), 206-214. [Google Scholar]
  5. Bacıoğlu, S. D. (2014). Şiddet ve Saldırganlığın azaltılmasında önleme ve müdahale programlarının etkililiği: meta analiz çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5(42). [Google Scholar]
  6. Bacıoğlu, S. D. ve Özdemir, Y. (2012). İlköğretim öğrencilerinin saldırgan davranışları ile yaş, cinsiyet, başarı durumu ve öfke arasındaki ilişkiler. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 2(2), 169-187. [Google Scholar]
  7. Bedel, A. ve Arı, R. (2011). Interpersonal problem-solving skills training's effect on the adolescents living in orphanages constructive problem-solving and the level of trait anger. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 1(4), 01-10. [Google Scholar]
  8. Budak, S. (2003). Psikoloji sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları. [Google Scholar]
  9. Buss, A.H., and Perry, M. (1992). The Aggression Scale. J Pers Soc Psych, 63: 452-9. [Google Scholar]
  10. Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (17. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık. [Google Scholar]
  11. Casella, R. (2003). Zero tolerance policy in schools: Rationale, consequences, and alternatives. Teachers College Record, 105(5), 872–892. [Google Scholar]
  12. Cenkseven, F. (2003). Öfke yönetimi becerileri programının ergenlerin öfke ve saldırganlık düzeylerine etkisi. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 2(2), 153-167. [Google Scholar]
  13. Conner, N. W., and Fraser, M. W. (2011). Preschool social-emotional skills training: A controlled pilot test of making choices and strong families programs. Research on Social Work Practice, 21(6), 699-711. [Google Scholar]
  14. Coşkuner, E. (2008). Barış eğitimi programının öğrenci şiddeti üzerindeki etkilerinin incelenmesi (Yayınlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir. [Google Scholar]
  15. Cunningham, C. E., Cunningham, L.J., Martorelli, V., Tran, A., Young, J., and Zacharias, R. (1998). The effects of the primary division, student-mediated conflict resolution programs on playground aggression. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 39(5), 633-662. [Google Scholar]
  16. Çalıkoğlu, T. (2010). Lise öğrenimine devam eden ailesinin yanında yaşayan öğrencilerle, yetiştirme yurdunda yaşayan öğrencilerin çatışma çözme davranışı ile öfke ifade stillerinin karşılaştırılması (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.  [Google Scholar]
  17. Çokdolu, N. ve Arslan, E. (2013). Karakter eğitimi programının ilköğretim 2. kademe öğrencilerinin çatışma çözme ve saldırganlık düzeylerine etkisi  (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.  [Google Scholar]
  18. Donat-Bacıoğlu, S. ve Özben, Ş. (2011). Çocuk ve ergenlerde şiddet ve saldırganlığı önleme programının ergenlerin saldırganlık düzeyini azaltmadaki etkisi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 137-155. [Google Scholar]
  19. Duran, Ö. ve Eldeleklioğlu, J. (2005). Öfke kontrol programının 15 ve 18 yaş arası ergenler üzerindeki etkililiğinin araştırılması. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(3), 267-280. [Google Scholar]
  20. Erdemir, N. ve Kış, A. (2017). Okul yöneticilerinin okul rehberlik ve psikolojik danışma hizmetleri ile ilgili görüşleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 4(8), 34-47. [Google Scholar]
  21. Erken, M. (2009). Empati becerisinin ahlaki davranışlar üzerindeki etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.  [Google Scholar]
  22. Haskan, A. O. ve Yıldırım, İ. (2014). Violence tendency, loneliness and social support among adolescents. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi-Hacettepe Unıversity Journal Of Education, 29(1), 157-168. [Google Scholar]
  23. Herrmann, D. S., and McWhirter, J. J. (2003). Anger & aggression management in young adolescents: An experimental validation of the SCARE program. Education and Treatment of Children, 273-302. [Google Scholar]
  24. Gebeş, H. (2011). Akran eğitimi ile desteklenen öfke kontrolü eğitiminin lise öğrencilerinin öfke kontrol becerilerine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana. [Google Scholar]
  25. Görgü, N. ve Sütçü Tekinsav, S. (2015). İşlevsel olmayan öfkenin tedavisinde bilişsel davranışçı grup terapisi etkililiği: Sistematik bir gözden geçirme. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 8(1), 129-143. [Google Scholar]
  26. Güçkıran, R. Y. (2008). İlköğretim okulu öğrencilerinin okul iklimi algıları ile saldırganlık düzeyleri arasındaki ilişki (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. [Google Scholar]
  27. Gündoğdu, R. (2009). Yaratıcı drama temelli çatışma çözme programının ergenlerde öfke, saldırganlık ve çatışma çözme becerisine etkisi (Doktora tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. [Google Scholar]
  28. Gültekin, F. (2008). Saldırganlık ve öfkeyi azaltma programının ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin saldırganlık ve öfke düzeyleri üzerindeki etkisi (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. [Google Scholar]
  29. Gültekin, F. (2011). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin öfke ve saldırganlık düzeylerinin azaltılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41(41). [Google Scholar]
  30. Güner,  İ.  (2007). Çatışma çözme becerilerini geliştirmeye yönelik grup rehberliğinin lise öğrencilerinin saldırganlık ve problem çözme becerileri üzerine etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi).  İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya. [Google Scholar]
  31. Gürbüz, G. A. (2008). Öfke denetimi eğitiminin lise son sınıf öğrencilerinin öfkeyle başa çıkmaları, yaşam doyumları ve depresyon düzeylerine etkisinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir. [Google Scholar]
  32. Kabasakal, Z. T., Sagkal, A. S. ve Türnüklü, A. (2015). Effects of peace education program on the violence tendencies and social problem-solving skills of students. Eğitim ve Bilim, 40(182). [Google Scholar]
  33. Kalaycı, Ş. (2014). Spss uygulamalı çok değişkenli istatistik, (6.Basım). Ankara: Asil Yayın Dağıtım. [Google Scholar]
  34. Karataş, Z. ve Gökçakan, Z. (2009). Psikodrama teknikleri kullanılarak yapılan grup uygulamalarının ergenlerde saldırganlığı azaltmadaki etkisinin incelenmesi. Türk Psikiyatri Dergisi, 20(4). [Google Scholar]
  35. Karataş, H. (2011). İlköğretim okullarında zorbalığa yönelik geliştirilen programın etkisinin incelenmesi (Doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir. [Google Scholar]
  36. Kelley, R. B. (1997). Wal-Mart stores, ınc. v. American drugs, ınc.: Drawing the line between predatory and competitive pricing. Ark. L. Rev., 50, 103. [Google Scholar]
  37. Kılıçarslan, S. ve Atıcı, M. (2017). An analysis of adolescent and parental views on the psychoeducation program for coping with aggressive behaviors. Journal of Education and Training Studies, 5(6), 73-89. [Google Scholar]
  38. Kılıççı, Y. (2006). 6-15 yaş öğrencilerinin gelişimsel güçleri ve kişilik gelişimini kolaylaştırma, İlköğretimde rehberlik. Ankara: Nobel Yayınları. [Google Scholar]
  39. Koç, B., Terzi, Y. ve Gül, A. (2015). Üniversite öğrencilerinin iletişim becerileri ile kişilerarası problem çözme becerileri arasındaki ilişki. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 4(1), 369-390. [Google Scholar]
  40. Kulaksızoğlu, A. (2002). Ergenlik psikolojisi, (5. Basım). İstanbul: Remzi Kitabevi. [Google Scholar]
  41. Kurtyılmaz, Y. (2005). Öğretmen adaylarının saldırganlık düzeyleri ile akademik başarıları, iletişim ve problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler: (Anadolu Üniversitesi ve Osmangazi Üniversitesi öğrencileri üzerinde bir araştırma) (Yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir. [Google Scholar]
  42. Latipun, S., Nasir, R., Zainah, A. Z., and Khairudin, R. (2012). Effectiveness of peer conflict resolution focused counseling in promoting peaceful behavior among adolescents. Asian Social Science, 8(9), 8. [Google Scholar]
  43. Lorenz, K. (1996), Saldırganlığın spontanlığı. Cogito. 6-(7), 165- 168. [Google Scholar]
  44. Madran, H. A. D. (2012). Buss-Perry saldırganlık ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 24(2), 1-6. [Google Scholar]
  45. McCart, M. R., Prienter, P. E., Davies, N. H., and Azen, R. (2006). Differential effectiveness of behavioral parent-training and cognitive-behavioral therapy for antisocial youth: A meta-analysis. Journal of Abnormal Child Psychology, 34(4), 525-541. [Google Scholar]
  46. MEB. (2015). Çocuğa yönelik şiddetin önlenmesi teknik destek projesi: Revize erken uyarı uygulamaları (Faaliyet 1.2.4). Ankara: Proje ofisi. [Google Scholar]
  47. Öğülmüş, S. (2006). Okullarda şiddet ve alınabilecek önlemler. Eğitime Bakış, 2(7), 16-24. [Google Scholar]
  48. Öz, F. S., and Aysan, F. (2011). The effect of anger management training on anger coping and communication skills of adolescents. International Online Journal of Educational Sciences, 3(1). [Google Scholar]
  49. Özbay, Ö. ve Erden, G. (2011). Öfke kontrolü eğitim programının etkinliğinin tutuklu ergen örnekleminde incelenmesi. Türk Pediatri Arşivi, 46(11). [Google Scholar]
  50. Özer, A. K. (1994). Sürekli Öfke (Sl-Öfke) ve Öfke İfade Tarzı (Öfke-Tarz) ölçekleri ön çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 9, (31), 26–35. [Google Scholar]
  51. Özkamalı, E. ve Buğa, A. (2010). Bir öfke denetimi eğitimi programının üniversite öğrencilerinin sürekli öfke düzeylerine etkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 50-59. [Google Scholar]
  52. Rehber, E. (2007). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin empatik eğilim düzeylerine göre çatışma çözme davranışlarının incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.  [Google Scholar]
  53. Sadri-Damirchi, E. ve Bilge, F. (2014). Barış eğitimi programının yedinci sınıf öğrencilerinin çatışma çözme ve iletişim becerilerine etkisi. Eğitim ve Bilim, 39(175). [Google Scholar]
  54. Sağkal, A. S. (2011). Barış eğitimi programının ilköğretim 6. sınıf öğrencilerinin saldırganlık eğilimleri, empati düzeyleri ve barışa ilişkin görüşleri üzerindeki etkisinin incelenmesi (Doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir. [Google Scholar]
  55. Serin, N. B. ve Genç, H. (2011). Öfke yönetimi eğitimi programının ergenlerin öfke denetimi becerilerine etkisi. Eğitim ve Bilim, 36(159). [Google Scholar]
  56. Snyder, J., Schrepferman, L., McEachern A., and DeLeeuw, J. (2010). The contribution of child anger and fear and parental discipline to early antisocial behavior: An integrative model. M. Potegal, G. Stemmler ve C. Spielberger, (Ed.), International handbook of anger: Constituent and concomitant biological, psychological and social process. New York: Springer Publishing. [Google Scholar]
  57. Soykan, Ç. (2003). Öfke ve öfke yönetimi. Kriz Dergisi, 11 (2): 19-27. [Google Scholar]
  58. Spielberger, C. D., Jacobs, G., Russell, S. and Crane, R. S. (1983). Assessment of anger: The state-trait anger scale. Advances in Personality Assessment, 2, 159-187. [Google Scholar]
  59. Steinberg, L. (2007). Risk taking in adolescence: New perspectives from brain and behavioral science. Current directions in psychological science, 16(2), 55-59. [Google Scholar]
  60. Sukhodolsky, D. G., Kassinove, H. and Gorman, B. S. (2004). Cognitive-behavioral therapy for anger in children and adolescents: A meta-analysis. Aggression and violent behavior, 9(3), 247-269. [Google Scholar]
  61. Sütçü, S. T., Aydın, A. ve Sorias, O. (2010). Ergenlerde öfke ve saldırganlığı azaltmak için bilişsel davranışçı bir grup terapisi programının etkililiği. Türk Psikoloji Dergisi, 25(66), 57-67. [Google Scholar]
  62. Şahin, H. (2005). Öfke ve öfke denetiminin kuramsal temelleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Burdur Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(10), 1-22. [Google Scholar]
  63. Tatlılıoğlu, K. (2016). Okullarda şiddet ve zorbalık: risk faktörleri, koruma, önleme ve müdahale hizmetleri: Konya örneği. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (12), 209- 232.  [Google Scholar]
  64. Türnüklü, A., Kaçmaz, T., Gürler, S., Kalender, A., Zengin, F. ve Şevkin, B. (2010). Çatışma çözümü ve akran arabuluculuk eğitiminin öğrencilerin empati becerileri üzerindeki etkileri. Eğitim ve Bilim, 34(153). [Google Scholar]
  65. Uysal, A. ve Temel, A. B. (2009). Şiddet karşıtı eğitim programının öğrencilerin çatışma çözüm, şiddet eğilimi ve şiddet davranışlarına yansıması. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 12(1), 20-30. [Google Scholar]
  66. Ümit, N. (2010). Ergenlerin duygusal zekaları ve saldırganlık düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).  Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. [Google Scholar]
  67. Yavuzer, H. (1987). Child psychology. İstanbul: Remzi Publications. [Google Scholar]
  68. Yıldırım, E. (2006). Yetiştirme yurtlarında ve ailelerinin yanında kalan ilköğretim 2. kademe öğrencilerinin çatışma çözme davranışı ile öfke ifade sitillerinin incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. [Google Scholar]
  69. Vatandaş, C. (2003). Aile ve şiddet: Türkiye'de eşler arası şiddet. Afyon: Afyon Kocatepe Üniversitesi.  [Google Scholar]
Download
Metric
History
Related

Volume 17 Issue 1

February 2021

All Articles

International Journal of Progressive Education

International Association of Educators.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International Public License.
Privacy policy     |     Terms of Use     |     Use of Cookies
Creative Commons Lisansı
© 2012 - 2024 - THDSoft e-Journal Management System.